Akademia Doskonalenia Zawodowego Naturopata: All courses

Course categories:

Terapie manualne

Główne zasady osteopatii

Organizm ludzki stanowi jedność.
Budowa ciała oraz zachodzące w nim procesy są wzajemnie powiązane zarówno w płaszczyźnie strukturalnej jak i duchowo-psychicznej.
Organizm posiada własne mechanizmy samoleczenia i autoregulacji.
Procesy lecznicze wynikają z powyższych trzech zasad.
Osteopatia koncentruje się przede wszystkim na zdrowiu, a nie na zwalczaniu chorób

Osteopatia opiera się przede wszystkim na holistycznym przekonaniu, że organizm człowieka jest całością, a nie sumą niezależnych od siebie narządów. Choroba dotycząca jednego organu wpływa na cały organizm. Porcjowanie pacjenta i wąskie specjalizacje w leczeniu, to droga kończąca się często ślepym zaułkiem. Zamiast koncentrować się na wyizolowanych objawach, powinno się brać pod uwagę całą kondycję człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem układu nerwowego (ciało, dusza, duch).

Równie istotne w osteopatii jest założenie, że najlepszego lekarza każdy nosi w sobie – jest nim własny układ odpornościowy. Zatem Twoje ciało ma zdolność do samoleczenia i samoregulacji. Zamiast ingerować z zewnątrz w postaci farmakoterapii czy zabiegów chirurgicznych, bardzo często wystarczy pobudzić i wspomóc układ odpornościowy pacjenta.

Expand all

- biomasaż

- chiropraktyka

Terapia kompleksowa powięzi

Powięź jest połączona z wszelkimi tkankami ciała i biegnie w nieprzerwany sposób od czubka głowy aż do palców stóp, na poziomie zarówno komórkowym, jak i układowym. Posiada właściwości koloidalne, lepkosprężyste oraz elastyczne. Jest bogato unerwiona, dynamiczna i aktywna, uczestniczy w propriocepcji i odbiorze bodźców bólowych. Powięź głęboka powiązana z mięśniami kończyn ślizga się swobodnie, natomiast w tułowiu mięśnie są ściślej złączone z powięzią głęboką. Zdarza się, że przyczyną bólu kolana mogą być naprężenia powięzi w obrębie bioder. Zwiększone napięcie mięśnia pośladkowego wielkiego może powodować syndrom pasma biodrowo-piszczelowego – czyli ból kolana. Mięsień pośladkowy wielki posiada duży przyczep do powięzi szerokiej, a pasmo biodrowo-piszczelowe mogło być postrzegane jako ścięgno mięśnia pośladkowego wielkiego, co stanowi wyjaśnienie dla transmisji sił z powięzi piersiowo-lędźwiowej do kolana. W diagnostyce zdecydowanie należy, że pod uwagę należy brać odległe pod względem objawów struktury – np. kolano – grupa kulszowo-goleniowa – mięsień pośladkowy wielki – biodro – powięź piersiowo-lędźwiowa – mięsień najszerszy grzbietu.

Autor opracowania skryptu: Łukasz Rojek (do użytku wewnętrznego)
Wydanie I 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone
(Dz. U. Mr. 24/1994 poz. 86, art. 1-15, 16, 23-35)